فاضل نظری

به نسیمی همه راه به هم می ریزد

<کی دل سنگ تو را آه به هم می ریزد

سنگ در برکه می اندازم و می پندارم

<با همین سنگ زدن ، ماه به هم می ریزد

عشق بر شانه هم چیدن چندین سنگ است

<گاه می ماند و نا گاه به هم می ریزد

آنچه را عقل به یک عمر به دست آورده است

<دل به یک لحظه کوتاه به هم می ریزد

آه یک روز همین آه تو را می گیرد 

<گاه یک کوه به یک کاه به هم می ریزد